شبکه بهداشت و درمان بندر انزلی

دیابت نوع 2 و نکاتی در مورد مراقبت های پوستی

دیابت نوع دو در درازمدت منجر به کاهش جریان خون به پوست و بروز عوارض پوستی می شود. تغییرات پوستی اغلب اولین نشانه های قابل رویت دیابت هستند ضمن این که دیابت نوع 2 می تواند مشکلات پوستی موجود را وخیم تر کند.

دیابت نوع دو علاوه بر این که جریان خون به پوست را کاهش می دهد، همچنین منجر به آسیب به عروق خونی و اعصاب خواهد شد. کاهش جریان خون منجر به تغییرات در کلاژن پوست می شود و توانایی پوست برای التیام زخم را کاهش می دهد. برخی از داروهای کاهنده قند خون نیز ممکن است خطر ابتلا به مشکلات پوستی مرتبط با دیابت را افزایش دهد.

حدود یک سوم از افراد مبتلا به دیابت، یک بیماری پوستی را تجربه می کنند. به همین دلیل افراد مبتلا به دیابت نوع 2 باید مراقب این موارد باشند:

تغییرات در پوست

آسیب یا سوزش پوست محل تزریق انسولین

عدم التیام زخم ها

ابتلا به عفونت های باکتریایی یا قارچی ناشی از دیابت

عفونت های باکتریایی: ابتلا به این عفونت ها برای همه ممکن است اتفاق بیفتد با این حال این نوع عفونت ها برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 مشکل سازتر است. این شرایط پوستی اغلب دردناک و حساس به لمس است و خود را با تورم و قرمزی نشان می دهد. اگر سطح قند خون بیمار افزایش یابد، این عفونت ها ممکن است وخیم تر شود.

شایع ترین باکتری هایی که باعث عفونت پوست می شود، استرپتوکوکوس و استافیلوکوک اورئوس هستند. عفونت های باکتریایی جدی می تواند منجر به عفونت های عمیق به نام کفگیرک شود که ممکن است نیاز به تخلیه توسط پزشک داشته باشد. اگر مبتلا به دیابت نوع 2 هستید، و نسبت به داشتن عفونت باکتریایی مشکوک هستید، بالافاصله با پزشک برای درمان احتمالی با آنتی بیوتیک در تماس باشید. دیگر عفونت های باکتریایی شایع عبارتند از:

جوش

عفونت دور چشم

عفونت فولیکول های مو

عفونت در اطراف ناخن پا

عفونت های قارچی

عفونت های قارچی در بیماران مبتلا به دیابت شایع است بخصوص اگر قند خون به خوبی مدیریت نشود. عفونت منجر به ایجاد قرمزی، خارش، و تورم پوست خواهد شد و بیشتر در زیر سینه، کشاله ران، زیر بغل، گوشه دهان خود را نشان می دهد.

دیگر شرایط پوستی رایج در دیابت نوع 2

درموپاتی دیابتی: درموپاتی دیابتی یکی از عوارض پوستی است. در این عارضه لکه های فلس مانند قهوه ای رنگی که غالبا با لکه های پیری اشتباه گرفته می شود، بر روی پوست ظاهر می شود. این لکه های بیضوی یا دایره ای کوچک و بی ضرر غالبا بر روی ساق پا ظاهر می شوند. درموپاتی دیابتی اغلب نیاز به درمان ندارد ولی حتی در صورت کنترل قند خون برطرف نمی شود. بروز این بیماری دربیماران مبتلا به رتینوپاتی، نوروپاتی و یا بیماری کلیوی شایع است.

نکروبیوزیس لیپوئیدیکا دیابتیکوروم: این یک بیماری بافت همبند پوست است که در آن کلاژن تجزیه شده و دیواره رگ های خونی در آن ضخیم می شود و رسوبات چربی در عروق شکل میگیرد. بیش از نیمی از افراد مبتلا به این عارضه پوستی دیابتی و اکثر آنها وابسته به انسولین هستند. این عارضه زنان بزرگسال را بیشتر از مردان تحت تاثیر قرار می دهد و تمایل به ظهور روی پاها دارد. برای این عارضه پوستی یک نوع درمان برای همه افراد موثر نیست و در برخی افراد استفاده موضعی از کرم کورتیزون موثر است درحالیکه در برخی دیگر تزریق کورتیزون موثر واقع می شود.

اسکلروز دیجیتال: در این ضایعه پوستی، پوست دست و انگشتان دست و پا ضخیم و سخت می شود و گاهی سختی بند انگشتان را نیز به همراه دارد. بهترین درمان این ضایعه مصرف داروهای کاهنده قند خون است. استفاده از لوسیون ها و مرطوب کننده ها نیز می تواند باعث نرمی پوست شود.

تاول دیابتی: گاهی روی انگشتان پاها و دست های بیماران دیابتی، تاول هایی مانند تاول سوختگی دیده می شود. این تاول ها درد ندارند و معمولا دربیماران دیابتی که وضعی وخیم یا نوروپاتی دیابتی دارند، دیده می شود و در عرض 2 تا 5 هفته خود به خود محو می شوند. کنترل قند خون، بهترین درمان این بیماری است.

گرانولوم منتشر: به دنبال این بیماری، قسمت هایی از پوست دچار التهابات قوسی شکل می شود. این زواید معمولا در ناحیه انگشتان و گوش ها و شکم ظاهر می شوند و قرمز، قرمز مایل به قهوه ای یا به رنگ پوست هستند. برای این بیماری، درمانی لازم نیست اما گاهی استرویید موضعی (مثلا هیدروکورتیزون) می تواند به بهبود علایم آن کمک کند.

آکانتوز: به دنبال این بیماری، مناطق خاصی از پوست و به ویژه قسمت هایی که روی هم تا می خورند (کشاله ها، زانو، زیربغل، زیر پستان و روی آرنج) تیره می شوند و به رنگ زرد مایل به قهوه ای درمی آیند. گاهی هم کمی برآمده و مخملی می شوند و حالتی شبیه زگیل به خود می گیرند. این بیماری در افراد چاق بیشتر دیده می شود.

گزینه های درمانی

اگرچه هیچ درمان قطعی برای دیابت وجود ندارد، اما گزینه های مختلفی مانند تغییر در شیوه زندگی منجر به مدیریت این بیماری می شود.

علاوه بر گزینه های دارویی برای کاهش و برطرف کردن عوارض پوستی از قبیل هیدروکورتیزون، داروهای استروئیدی موضعی، داروهای نسخه ای، آنتی بیوتیک های موضعی یا خوراکیف درمان با انسولین، داروهای ضد قارچ و ... تغییرات شیوه زندگی می تواند علائم پوستی این بیماری را تا حد زیادی کنترل کند.

این تغییرات عبارتند از:

یک رژیم غذایی سالم از جمله میوه ها و سبزیجات، غلات سبوس دار

حفظ یک برنامه ورزشی با هدف 30 دقیقه ورزش روزانه در 5 روز هفته

کنترل قند خون مستمر

آموختن این که بدن هنگام مصرف غذاها و داروها چه واکنشی نشان می دهد

جلوگیری از خشکی پوست

جلوگیری از خارش پوست خشک

حفظ رطوبت خانه در طی ماه های خشک سال

جلوگیری از حمام آب داغ که خود عاملی برای خشک شدن پوست است

پرهیز از انتخاب کفش های تنگ

نوشیدن مقدار زیادی مایعات بخصوص آب برای آب رسانی به پوست

درمان سریع هر نوع بریدگی

وارسی روزانه سلامت پاها.

www.everydayhealth.com