• تداوم تغذیه با شیر مادر و یا شیر مصنوعی ( برای شیرخوارانی که شیر مادرخوار نیستند ) در کودکان زیر 6 ماه.

• تداوم تغذیه با شیر مادر به همراه غذای کمکی متناسب با سن کودک در کودکان بالای 6 ماه.

• دادن آب و مایعات گرم نظیر سوپ ها و آش های محلی سبک مانند آش برنج و آش سبزیجات به کودک.

• دادن آب میوه تازه به ویژه آب مرکبات ( پرتقال، لیمو شیرین و نارنگی ).

• افزایش دفعات غذا دادن به 5 تا 6 بار در روز با حجم کم در هر وعده جهت جبران کم اشتهائی کودک.

• جذاب نمودن غذای کودک با استفاده از مواد غذایی رنگی مانند هویج، کدو حلوائی، نخود فرنگی، گوجه فرنگی و لوبیا سبز جهت افزایش تمایل کودک به غذا خوردن.

• افزایش استفاده از منابع غذایی حاوی پروتئین، آهن و روی مانند انواع گوشت ( گوشت قرمز، مرغ، ماهی، و گوشت پرندگان )، حبوبات، مغز دانه ها، تخم مرغ، و منابع ویتامین C و A مانند میوه ها و سبزی ها.

• مغذی کردن غذای کودک مانند:

  • افزودن پودر جوانه غلات و حبوبات به سوپ، فرنی و کته برای کودک زیر یک سال و افزودن آنها به غذای کودک بالای یکسال.

  • اضافه کردن منابع پروتئین مانند حبوبات ( عدس، ماش، حبوبات محلی و.....) به صورت کاملا پخته به غذای کودک.

  • اضافه کردن عصاره استخوان قلم گوسفند یا گاو به غذای کودک مثل سوپ و آش.

  • رنده کردن تخم مرغ پخته داخل سوپ، ماکارونی یا کته پس از طبخ غذا.

• مقوی کردن غذای کودک با اضافه کردن یک قاشق مرباخوری کره، روغن زیتون یا روغن مایع به غذای کودک.

• تازه و خوب پخته بودن غذای کودک.

• صبر و حوصله بیشتر مادر در غذا دادن به کودک بیمار و استفاده از غذاهای مورد علاقه کودک در زمان سلامت کودک.

• افزایش تعداد وعده های غذائی ( یک وعده غذایی اضافی ) پس از بیماری برای جبران وزن از دست رفته، مغذی و مقوی کردن غذای کودک در دوران نقاهت ابتلا به امیکرون.

• شست و شوی دست ها قبل از غذا دادن و شست و شوی مرتب اسباب بازی های کودک.

• خودداری از غذا دادن به کودک خواب آلوده.

گروه بهبود تغذیه معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی گیلان